သံသရာအမုန္း

ေဟာ...ၾကည့္စမ္း ၾကည့္စမ္း
တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႔ ၀ရုန္းသုန္းကား
ပြင့္ေနလုိက္ၾက….
အမုန္းပန္းေတြသာ
မဆီမဆုိင္
ငါ့ဆီ ဦးခုိက္ေနၾကပါေရာလား….။

ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္
မွန္း …..အတိတ္က အရိပ္
တို္းတိတ္ ၾကည့္စမ္းမယ္။

ကႏၱာရ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္
ကံတရား အျမီးသေဘာေလာက္သာ
မင္းနားလည္ခဲ့ရင္...
အမုန္းနံ႔ကင္းတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္အတြက္
နိမိတ္ျပအဆင့္ေလာက္နဲ႔လည္း နမ္းခြင့္ေပးခဲ့သင့္တယ္...။

ညဳတုတု အမူယာေလးေတြ
တယုတယ အျပဳစုေလးေတြ
ကြင္းစ ကြင္းပိတ္နဲ႔
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ဆုိတာ
လူသိရွင္ၾကား ေၾကျငာခဲ့ဖုိ႔
ဘယ္မလဲဗ်ိဳ ႔
ကုိယ့္…ကုိယ္ပုိင္ဂဏန္းေတြ…..

ထုံးတမ္းမရွိတဲ့ သုညဆုိတာကုိ
ပုံခ်ပစ္ဖုိ႔ ေတာင္ ကုန္က်မွာ စုိးပါစ….။

ဒ႑ာရီထဲမွာ
အေသအခ်ာ ေတးထားသင့္တာေလးေတြ
မွ်င္မွ်င္ကေလးမွ မရွိခဲ့ေလေတာ့
နဂိုကမွ ဖရုိဖရဲ
ယဲ့တဲ့တဲ့စိတ္
ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ်
အခ်ဥ္ပါေပါက္ခဲ့ရ….။

အစကေတာ့ အေငြ႔ထေတာ့မတတ္
ေလာင္ေနတဲ့ အပူမီးေတြ
ေအာင့္အီးဖုိ႔
အသေခ်ၤမ်ားစြာထိ
အသီးသီး ေရႊ႔ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကည့္ေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္...
မဟုတ္မဟတ္သလုိ ခံစားရတဲ့
ငါ့လုပ္ရပ္ေတြအတြက္
ဆုိင္သူ ငိုမယ္
မဆုိင္သူလည္း ငုိမယ္
ေနာက္ဆုံး ဘုရားသခင္ပါ ငုိမွာစုိးတယ္...။

ကဲ…ယေန႔မွစ
တမင္လွမ္းခဲ့မိ… ေျခလွမ္းမ်ား ဘြာခပ္ေစ…။
ပိုးဟပ္နစ္… ေကာ္ဖီခြက္မ်ား စြန္႔ပစ္ေစ….။
သက်ေသြးမစစ္ ညစ္ေထးေထး ေသြးသားမ်ားလည္း အသစ္လဲေစ….။
ပဲြတုိ္င္းေက်ာ္ မဟာေအာင္ေဆးၾကီးမ်ား
သိကၡာရွိရွိ အသုံးခ်နုိင္တဲ့ အကယ္ဒမီေရွာ့ ပုိင္ရွင္တစ္သုိက္
အနားမွ ခြါေစ…။

စာၾကည့္စားပဲြေပၚမွာ
၀ပ္အားေကာင္းျပီး
ျဖဴေဖြးဆြတ္္ေနတဲ့
မီးတစ္လုံးနဲ႔ပဲ
လွန္ေလွာလိုက္တဲ့ စာမ်က္ႏွာတုိင္းဟာ
ဓမၼေတြခ်ည္းျဖစ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း ….

အသက္မကခ်စ္ရတဲ့ ကမၻာေျမအတြက္
သက်ေသြးနဲ႔ မွတ္တုိင္ေတြ ထူခဲ့မယ္…..။        ေမာ္ကြန္းသစ္မွကူးယူထား၏